σειραϊκός

-ή, -ό, Ν

1. μουσ. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη σειρά ή στον σειραϊσμό («σειραϊκός συνθέτης»)

2. φρ. α) «σειραϊκή μουσική»

μουσ. μέθοδος ή τεχνική μουσικής σύνθεσης, κατά την οποία ένα πρότυπο επαναλαμβάνεται συνεχώς σε ένα μεγάλο μέρος τού μουσικού έργου

β) «σειραϊκή ομολογία»

(συγκρ. ανατ.) αντιστοιχία μεταξύ μεταμερικών δομών τού ίδιου οργανισμού, όπως είναι λ.χ. η ομολογία μεταξύ τών κάτω άκρων και τών άνω άκρων τού ανθρώπου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σειρά + κατάλ. -ικός. Η λ. είναι απόδοση ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. serial (homology)].